Bij een normale schenking wordt meestal afgesproken dat het geldbedrag of een concrete zaak direct aan de begiftigde wordt gegeven. Bij een schenking op papier wordt afgesproken dat de schenker een bedrag aan de begiftigde schenkt, maar dit bedrag pas wordt uitbetaald na het overlijden van de schenker. Juridisch is sprake van een schenking, maar in de praktijk blijft het geldbedrag tot het vermogen van de schenker behoren. De schenking bestaat voorlopig alleen op papier!

STRENGE EISEN  Maar waarom zou je zo’n constructie optuigen, als de begunstigde tot het overlijden van de schenker toch niets met het geld kan? Het idee erachter is, dat bij het overlijden van de schenker minder erfbelasting hoeft te worden betaald, omdat de schenking dan wordt aangemerkt als een schuld van de erfenis van de schenker en de erfenis daarom kleiner is. Dat klinkt voordelig, maar er zijn strenge eisen. Ten eerste moet de schenking in een notariële akte worden vastgelegd en persoonlijk worden aangegaan; bij volmacht de schenking aangaan is niet mogelijk. Ten tweede moet de schenker – om te voorkomen dat de begiftigde bij het overlijden van de schenker erfbelasting moet betalen over de schenking – een rente van 6 procent per jaar (of een (lagere) zakelijke rente als de schenking vóór 1 januari 2010 is aangegaan) over het geschonken bedrag betalen. Zo heeft hij niet meer het ‘genot’ van de schenking. De schenker moet deze rentebetaling kunnen bewijzen. Betaalt de schenker de rente niet of te laat, dan is ook over de nog niet betaalde rente 6 procent rente per jaar verschuldigd.